Barbara Skarga

17 lipca br. zmarł profesor Leszek Kołakowski , „mistrz” jak lubił być nazywanym, i jak słusznie go nazywano. W dwa miesiące pó?niej, odeszła kolejna wielka osoba, kolejny mistrz - profesor Barbara Skarga.  
 
Kiedy zmarł Kołakowski, bardzo to przeżyła "To był brat. Więcej niż brat" – powiedziała wtedy. Już od jakiegoś czasu porządkowała swoje sprawy jakby przeczuwając, że nieuniknione jest już blisko. Jak czytamy w wzruszajacej  relacji Magdaleny środy, profesor Skarga zdążyła się pożegnać ze wszystkimi, z najbliższymi przyjaciółmi i swoimi studentami; uporządkowała też swoje sprawy: jak na przykład książki które przekazała bibliotece Instytutu Filozofii UW, czy samochód, który oddała swojej wnuczce ciotecznej. Nie chorowała, nie cierpiała, odeszła tak jak chciała, otoczona ciepłem i troską osób, które ją kochały. – pisze w pocieszajacym tonie Magdalena środa.

Nie sposób słowami oddać wielkości tak życia jak i dzieła profesor Skargi; żadne wspomnienie, żaden cytat, żadna interpretacja, nie są w stanie ukazać w pełnym świetle siły, mądrości i piękna tej niezwykłej osoby. Ale to właśnie już tylko nam pozostało, te wspomnienia i prawda jaka w  nich tkwi. Przytoczmy więc część tego, kilka zdań z wypowiedzi tych, którzy mieli ten zaszczyt być częścią życia Pani profesor.    

To była wielka filozofka, która łączyła zdolności takiej metafizycznej wrażliwości z umiejętnością analizy (…).Prof. Skarga była osobą niesłychanie bezkompromisową i jednoznacznie potrafiącą określić granice dobra i zła, zwłaszcza w polityce. Była człowiekiem otwartym, tolerancyjnym i pełnym mądrości, wiedzy o wartościach. Chętnie udzielała rad przyjaciołom, jednak nie kategorycznych, a raczej życzliwych wskazówek. Była oparciem dla swoich uczniów, studentów i przyjaciół.

Znałam ją wiele lat i przyznam, że nie mogę u niej znale?ć prawie żadnej skazy. Zawsze mnie tylko dziwiło, dlaczego się nie wściekała na los, który ją tak skrzywdził i jako młodą dziewczynę pchnął najpierw do więzienia, a potem do łagrów sowieckich. Mimo to była niesłychanie łagodna, dobrotliwa, bez cienia zawiści i zazdrości. Jej śmierć to wielka strata"

– Magdalena środa.

Barbara Skarga była myślicielem ogromnej klasy, pięknie też pisała po polsku. Uważała, że rolą inteligencji jest angażowanie się w życie społeczne, niepozostawanie obojętnym. Dla prof. Skargi filozofia była bronią, którą walczyła w obronie fundamentalnych wartości. Niejednokrotnie zabierała głos w sprawach publicznych, niekiedy w sposób bardzo zdecydowany. Przykro, że po niedawnej śmierci Leszka Kołakowskiego odchodzi kolejny wielki autorytet polskiej filozofii.

– prof. Tadeusz Gadacz.

Była ostoją przeciwko hipokryzji, powierzchowności, instrumentalizowaniu nauki do celów niefilozoficznych, ideologicznych. Nie była moralizatorem, który koniecznie chce wszystkich zmieniać. Była człowiekiem, który wierzy, że prawda ma siłę pociągania.

Była osobą, w której mądrość filozofa spotykała się z mądrością człowieka, który przeszedł straszne rzeczy, znał wagę słów, życia i człowieka. Ta mądrość była zupełnie wyjątkowa. Doświadczenie gułagu i mądrość filozoficzna dawały jej tę wyjątkową mądrość, która nie zawsze wiąże się z zawodem filozofa. Dlatego jakiekolwiek temat podejmowała, było to zawsze bardzo głębokie, wnikliwe, proste i uczciwe do końca.
– ks. Adam Boniecki


ź?ródło cytatów: Gazeta Wyborcza
Fot. Adam Kozak / Agencja Gazeta