16 IV 1972 zmarł Yasunari Kawabata

W jednej z pierwszych scen znanego filmu „Piękny umysł„ oglądamy dwóch studentów prestiżowej amerykańskiej uczelni grających w uczelnianym parku w najpopularniejszą w Chinach grę - go.  Dla wielu ludzi, głównie ludzi Wschodu, go jest specyficznym połączeniem nauki, sztuki i sportu. O tym, czym jest ta zdobywająca coraz większą popularność na Zachodzie gra mówi wspominany przez nas pisarz w ostatniej swojej powieści, „Meijin.Mistrz go”.

To powieść o ostatnim  mistrzu gry:

„Naprzemienna gra czerni i bieli, bieli i czerni ma w sobie elowość i formę prawdziwej sztuki. Ma w sobie żywotność duszy i harmonię muzyki. Wszystko zostaje utracone gdy nagle utrafiona zostaje fałszywa nuta
lub gdy jedna część duetu nagle rozpoczyna ekscentryczną i samolubną ucieczkę. Arcydzieło gry może zostać zrujnowane przez lekceważenie uczuć przeciwnika...”

Powieść ta może być początkiem znajomości z twórczością Kawabaty. A znajomość ta doprowadzić może czytelnika do spotkania z pytaniem umieszczonym gdzieś połowie najpopularniejszej jego książki - „śpiących piękności”. Zmierzenie się z tym pytaniem, to być może zmierzenie się z miejscem najtajemniejszym z tajemnych w ludzkim sercu. Z tym pytaniem mierzy się też bohater powieści Kawabaty.
Guido Ceronetti tak pisze o tej kwestii:

„W umyśle Eguchiego,bohatera powieści, klienta Domu śpiących Piękności, pojawia się pewne pytanie i od razu nabiera tonu tak mrocznego, jak wszystko, co ten człowiek czyni lub o co tylko się ociera, ale filozofujący czytelnik może uznaćto pytanie za okazję do wydostania się ze złowrogiego domu i do wdania się w rozważania o swoim własnym życiu, jak również o ludzkim losie i o rodzaju kobiecym, czyli o kwestii, która dotyczyć go będzie aż do chwili, kiedy jego zmysły zwiążą go już na stałe ze śmiertelnym fermentem.”

To pytanie Yasunari Kawabaty brzmi w przekładzie następująco:

„Obraz miłości jest niewymierny, głębia miłości jest bezdenna – jaką cząstkę z tego poznał Eguchiw swej sześćdziesięcioośmioletniej przeszłości?”